گاهی شـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــب طولانیست . آنقدر طولانـــــــــی که میشود هـــــــزار شب. میشودهـــــزار سال ! و تو دیر یا زود از خواب برمی خیزی به تمنای نــور. سرما سرتاسر وجودت را می گیرد و تو سرگردان میشوی در جست و جوی گرمایی از جنس امـــــــــید. و ناگاه خورشید طلوع می کند و بهار میآید. و تو ســـــــــــــــــلام میکنی بر بهار جهانـــــــیان و خرمـــــــی روزگاران . زمستان گرچه طولانی، رفتنیست و بهار گرچه دیر، اما آمادنیست پس مترس از شب سرما بهار آمدنیست