دو دستور بسیار مهم از طرف خدا و اولیا خدا به ما رسیده و وظیفه بسیار مهمی را هم به عهده ما گذاشته است.
اول: دستورات بسیار متعدد مبنی بر اینکه ما باید نسبت به تربیت دینی کودکان مان اهتمام داشته باشیم. تربیت دینی یعنی که ما با اتخاذ فرآیندی دینی مقدمات دین دان و دین دار شدن آن هارا فراهم کنیم. و به زبان ساده تر کاری کنیم که آن ها با محبت امیرمومنان رشد کنند و این محبت در قلب آن ها عمیق و درونی تر شود.
دستور دوم: در روایات ما به هیچ مناسبتی به اندازه غدیر و عاشورا پرداخته نشده است. عباراتی مثل بزرگترین عید خدا و ... فقط در مورد عید غدیر صادر شده است. این اهمیت روز عید غدیر بخاطر اهمیت پیام آن است.
پیام خدا در روز غدیر تکمیل کننده دین بود. در واقع دستور بندگی خدا بود. و در ادامه این دستور خدا ، دستور ابلاغ این پیام به سایرین بود. خدا به همه دستور داد که پیام غدیر رابه دیگران برسانند.
نقطه تلاقی این دو دستور این هست که ما باید تمام توان و تلاش خودمان را به کار بگیریم که پیام غدیر که همان امامت و در واقع بندگی خدا به صورت صحیح می باشد به نسل های بعدیمان منتقل شود.
در این راه باید ما شناخت خوبی از مخاطب مان که همان نسل جدید هستند پیدا کنیم تا بتوانیم مناسب حل آن ها محتوا ی موثر در قالب های موثر تولید کنیم.
رزقنا الله و ایاکم عونه و نصره
